عروسکها دنیای عجیبی دارند! با دستان ما خلق میشوند و برای ما زندگی میکنند. شاید پوستشان از پارچه و چشمانشان دکمهای باشد، اما زندهاند! آنقدری که تمام کودکی ما را، زنده کنند…
ولی از بین عروسکها، آنهایی که خودمان ساختیم، لطف دیگری دارند. شاید به زیبایی بقیه نباشند اما عزیزترند و پر از خاطره…! با یک تکه پارچه و بازی نخ و سوزن و اگر خوش شانس بودیم، دکمهها، یک دوست تازه داشتیم. عروسک پارچهای را بغل گرفته و تا ساعتها با او میخندیدیم.
حالا که خاطراتت زنده شد، حتماً دلت میخواهد این تجربه لذت بخش را با فرزندت سهیم شوی! درکت میکنم، آخر عروسکها دوستانی همیشگی و ماندگارند! مخصوصاً اگر زندگیشان را مدیون دو دست کوچک باشند…
پاسخها